Eşek latifelerine çok gülen bir beşerim. Kendime yapılsa bile tahminen biraz sinirlenirim lakin yeterli kurgulanmış bir latifeye oldukça gülerim. Bu “prank” denilen görüntüler ne vakit karşıma çıksa işi gücü bırakır izlerim. Çocukken en sevdiğim çizgi sinemalardan birisi de Andy’nin Nesi Var? idi. Tüm bu elementler bir ortaya gelince Neighbours from Hell oyunu da benim için biçilmiş kaftan haline geliyor sanırım. Hele ki bu oyunla çocukken tanışmış olmanın verdiği nostalji hissi de işin içine girince.
Büyüdüğüm mahalle tahminen de son 90’lar çocukluklarının yaşandığı mahallelerden birisiydi. Sabahtan akşama top peşinde dalağımız patlayana kadar koşmak, taso kapışları, hırsız-polis oyunları derken mahalleden alabileceğim her türlü hayat dersini de cebime koyarak büyüdüm. Eh bu kadar çocuk bir ortaya gelince ister istemez eşek latifeleri da ortamızda sıkça yapılan şeyler oluyordu. Mahalledeki ismi “Cinnet Geçiren Adam” olarak da bilinen zavallı komşuya yaptıklarımızın acısını birbirimizden oldukça çıkardık, oyun da bize çokça ilham verdi. Âlâ ki de vermiş bugün hatırlayınca gözümüzden yaş gelene kadar güldüğümüz tonla anımız var sayesinde.
Annelerin Bile İzlediği Oyun
Olağan kurallar altında meskende oyun oynarken anneler pek gelip izlemez. Yani Half-Life oynarken Headcrab’e levye ile vurmak onlar için pek ilgi cazip olmayabilir. Ya da GTA’da toplu katliam yaparken en fazla “umarım büyüyünce sosyopat olmaz” diye düşünüyorlardır. Neyse ki hiçbirimiz sosyopat olmadık. Tommy Vercetti rahat bırakılabilir. Lakin hepimiz bir noktada eşek şakacısı olduk. Neighbours from Hell oynarken annemin gelip sıkça beni izlediğini bilirim. Zira oyun nitekim çok komikti. Zavallı komşunun başına gelenleri hepimiz gülerek izliyorduk. Hatta oyuna o kadar kendini kaptırırdı ki annem tahminen de tarihte bir daha yaşanmayacak halde “Arka koltuk oyunculuğu” bile yapıyordu.
Cinnet Geçiren Adam, suçsuz günahsız meskeninde otururken başına gelen bu kadar musibete pek mana veremese de bizi yakalarsa eşek sudan gelinceye kadar döveceği katiydi. Oyundaki bu dayak mantığı tahminen de bizi eşek latifelerini bizden büyüklere karşı yapmamak konusunda biraz dürtmüştü. Gerçi kimi teşebbüslerimiz olmuştu ancak hepsi başarısızlıkla ya da hiç olmadığı kadar süratli koşarak kaçmakla sonuçlanmıştı. Siz siz olun sizden iri birine eşek latifesi yapmadan evvel kaçma hissesini uygun ayarlayın yoksa kızılcık sopasıyla hoş bir bağınız olabilir. Benim başıma gelmedi canım, bir arkadaş anlatmıştı da oradan biliyorum…
Bize Yasak Varsa Sana Da Latife Var
Cinnet Geçiren Adam’ın gerçek ismini da söyleyelim, Mr. Rottweiler bizim şakacımızın ismi da Woody. Gerçi bu isimleri biz hiç kullanmadık fakat oyundan bahsediyorken hem zavallı adamı hürmetle analım hem de Woody’e biraz daha gülelim istedim. Birinci oyun mahalleye girdikten sonra yalnızca bizim meskende değil çok sayıda arkadaşımın konutunda büyük popülerlik kazanmıştı. Bunda annelerin bile izlemesinin büyük hissesi var alışılmış ki. Hal bu türlü olunca bir hafta sonu günü mesken telefonu zır zır çalıp, arkadaşım Cinnet Geçiren Adam’ın yeni oyunu olduğunu söyleyince hayli heyecanlanmıştım. Zira birinci oyunu oynamanın üstünden bir sınıf geçmişti üstüne yaz tatilindeydik. O vakitler oyunlar ne vakit çıkacak, buraya gelecek mi üzere şeyleri bilmenin pek yolu yoktu. Haydi oyun mecmualarından çıkış tarihlerini vs öğrenebiliyorduk lakin CD’ci abla o oyunu getirecek mi? Büyük muammaydı.
Oyun seçme bahtımız hayli kısıtlıydı yani, ya Kadıköy’e yahut Pendik’e giden bir abimiz, babamız bir oyun getirirse yeni oyunla tanışıyorduk ya da lokal CD dükkanında ne varsa yönetim ediyorduk. Bir yaz tatili için en ülkü şey ne olurdu? Biz sıcakta “öğlen güneşinde top oynanmaz” yasağına maruz kalırken diğer bir insanın tatilini mahvetmek! İşte Neighbours from Hell 2: On Vacation ile de bu türlü tanıştık. Heyecanlıydık zira oyun hayli gelişmişti. Artık gemide, kumsalda, adada yani dünyanın çeşitli yerlerinde daha fazla cinnet izleyip, gülecektik. Haksızlık olmasın diye en başta yazayım bence ikinci oyun da oldukça eğlenceliydi sonradan oynadığımda birincisinden daha fazla keyif verdi. Lakin o yaz oyunu oynarken birincisinin yarattığı atmosferi yaratamamıştı. Tekrar de öğle sıcağı yasağında bizi çokça eğlendirdi yalnızca annelerin bile izlediği devam oyunu olarak tarihe geçemedi.
İhtiyar Oldum
İkinci oyunun anneler tarafından pek tutulmamasının sebebi Mr. Rottweiler’ın tatile annesi ve sevgilisiyle çıkması olabilir mi sanki? “Oğlum ve gelinimle tatile çıktık manyağın biri bir türlü rahat vermedi a dostlar!” diye yakınmalar oldukça muhtemel. Artık ortadan geçen yaklaşık 17 seneye bakıyorum da o periyot oyunları oynarken akılda kalan sahneler hala yüzümüzü güldürmeyi başarıyor. Bu müddet zarfında tonla öteki oyun da oynadım lakin çok azı Cinnet Geçiren Adam kadar aklımda yer etmiş. Hala birinci oyundaki şakaların yerini hatırlıyorum, tuvalete koşan Bay Rottweiler’ın çaresizliğine hala çok gülüyorum. Bunlar bir oyun için bence şahane anılar, o yüzden oyunun yapımcılarına da buradan teşekkür etmek istiyorum. Teşekkürler JoWood çocukluğumu çok daha eğlenceli hale getirdiğin ve kızılcık sopasıyla beni arkadaş ettiğin için!
Bu usul güldürü oyunlarıyla daha sonra yolum tekrar kesişti. Kimileri yeni oyunlardı kimileri Neighbours from Hell’den bile eski oyunlar fakat hiç biri bu tadı vermedi. Tahminen Woody’nin mimikleri ve olayı televizyon gösterisi haline sokması işi biraz daha ilgi cazibeli hale getirmiş olabilir. Ayrıyeten buradan Netflix, Amazon Prime, HBO Max, Exxen, Hulu ve öbür tüm yayın servislerine sesleniyorum; bakın hazır tutmuş bir televizyon programı formatı var, önümüzdeki sıcak yaz günlerinde Cinnet Geçiren Adam’ı ekrana taşıyın! Esasen oyun adaptasyonları son devrin en tanınan esin kaynaklarından artık sıra sevgili Woody ve zavallı Mr. Rottweiler’a da gelir umarım…
