Endling – Extinction is Forever – İnceleme

Soyların tükenişinden kaçış yok

Bu yıl hayvanlara doyamadık. Stray ile bir kedi, Squirrel with a gun ile soygun yapan bir sincaptan artık de anne bir tilki ile beraberiz. Yanlış anlamayın şikayet etmiyorum, hatta bu cins en sevdiğim çeşitlerden biri haline gelmeye başladı. Tek şikayetim her bir hayvanı oynadığımızda kesinlikle bizi üzecek bir sahne ile müsabakamız. Tam da artık daha çok üzülemem derken daima en berbatı oluyor.

Dünya’nın Sonuna Bir de Bu Açıdan Bakalım

Kaynakların tükenmesi, Dünya donacak/eriyecek teorileri, kuraklık, açlık her teoriyi duyduk lakin bunların yanında hayvanları nasıl katlettiğimizden pek bahsetmiyoruz. Endling işte bunu hızına vura vura anlatan ve perişan eden fevkalade bir oyun.

Oyunda sıkıntı şartlarda hayatta kalmaya çalışan bir tilki ailesini oynuyoruz. Daha doğrusu anne tilkiyi oynuyoruz ve bebeklerimizi cani insanlardan ve yaşanılmaz hayat şartlarından uzak tutmaya çalışıyoruz. Yalnızca ana mevzudan bahsettiğim vakit bile öykünün gidebileceği yerleri iddia edebiliyorsunuzdur. Hani Stray’de kedimiz her aşağı düştüğünde içimiz acımıştı ya, işte burada yaşananlar onu ne yazık ki ikiye katlıyor. Bir dehşet oyunlarında bir de “hayvanı kurtar” temalı oyunlarda bu kadar geriliyorum.

Basit fakat Etkileyici Bir Evren

Her vakit karmaşık bir oynanış, inanılmaz ayrıntılı bir cihan yahut derinliği olan oyunlar oynayacağız ve seveceğiz diye bir kural yok elbette. Bazen en kolay öyküler, 2-3 saatlik oyunlar ve kısıtlı bir oynanışa sahip bağımsız oyunlar da aklımıza yıllarca kazınabiliyor.

Endling de harikulade atmosferi, 3D’ye kattığı değişik bakış açısıyla kolay lakin o kadar kâfi bir cihan yaratmış ki, oynanışı çok sade olmasına karşın etraf elementleri ve kısım dizaynlarıyla cihanın canlılığını çok yeterli korumuş. Devasa bir haritaya sahip olmadan, birebir yerleri git gel yapsak dahi asla devamlılığını kaybetmiyor.

Pis İnsanlar

Her günümüz 4 adet bebek tilkiye yedirecek yemek bulmakla ve bu müddette cani insanların gazabına uğramaktan kaçınmakla geçiyor. Şayet avlanmaya çıktığınız her gün belli bir müddet içerisinde yemek bulamazsanız ne yazık ki yavrulardan birisi hayatını kaybediyor. İnanın bana bu endişeyi ne Amnesia’da ne Outlast’ta yaşamışımdır. Bir yemek bulmak ne kadar sıkıntı olabilir demeyin. Etrafta sizi avlamak isteyen bir ton canlı varken hiç kolay olmuyormuş. İnsanlara yazıklar olsun diye diye bitirdim tüm oyunu. Aslında bildiğim şeyleri yüzüme kürekle attıkça ne tarafa gerçek üzüleceğimi şaşırdım. Tekrar de tüm bu his değişimine karşın harikulade bir deneyim ve mutlaka pişman olmayacağınız bir 5 saat.

Herkes Makûs Değildir Tamam çok makûs ve pis insanların tatlı tilkileri avladığı, iteklediği üzücü bir oyundan bahsediyoruz ama oyunun verdiği bir diğer ileti da “Her vakit uygun birileri de vardır.” Oyunda dünya tatlısı beşerlerle da karşılaşabiliyoruz. İşin enteresan tarafı asıl hüznü bu insanları bulduğunda yaşatması. Nitekim küçük bir bağımsız oyunun bunları hissettirmesi inanılmaz.:’)